Van Jezus aan Johannes

Gaat Openbaring voornamelijk over Jezus profetie over de val van Jeruzalem, zoals Hij in Mattheüs 24 al had voorzegd?

Een boek over hoop, dient niet als gewoon toekomstig gelezen te worden; voor haar lezers uit de eerste eeuw, was zijn boodschap contemporain, en de tijd van haar vervulling was nabij (aanstaande).

Structuur van het boek Openbaring

De verbondmatige wetstructuur van Israël is moreel bindend voor alle mensen. 
Vergelijk de structuur van het Bijbelse Verbond in Deuteronomium:

1. Preambule: het identificeren van de heerschappij van de Grote Koning, met nadruk op zowel zijn transcendentie (grootheid en macht) als zijn immanentie (nabijheid en aanwezigheid); de absolute persoonlijke soevereiniteit van God over de natuur en de menselijke geschiedenis;

2. Historische proloog: (onderzoek naar de eerdere relatie van de heer met de vazal, in het bijzonder benadrukking van de verleende zegeningen) het hiërarchische gezag van alle menselijke instellingen;

3. Ethische bepalingen: (uiteenzetting van de verplichtingen van de vazal, zijn "gids voor burgerschap" in het verbond) bijbelwet als gezaghebbend in alle culturen

4. Sancties: (schetst de zegeningen voor gehoorzaamheid en vloeken voor ongehoorzaamheid) Gods sancties in de geschiedenis (zegen en vloek), opgelegd in termen van Zijn in de bijbel geopenbaarde wet;

5. Opvolging: (omgaan met de continuïteit van de verbondsrelatie over toekomstige generaties) de ontwikkeling van de geschiedenis in reactie op het opleggen van Gods sancties, hoewel tijdelijk verlicht door Zijn genade. erfenis; continuïteit

en zijn toepassing in Openbaring volgens David Chilton in zijn boek Days of Vengeance:

• Preambule: Visie van de Zoon des Mensen (1)

• Historische proloog: de zeven letters (2-3)
  (valse apostelen, vervolging, wetteloosheid, liefde verkouden, en de plicht tot doorzettingsvermogen)

• Ethische bepalingen: De zeven zegels (4-7)
  (oorlogen, hongersnoden en aardbevingen)

• Sancties: de zeven bazuinen (8-14)
  (het getuigenis van de kerk voor de wereld, haar vlucht naar de wildernis, de Grote Verdrukking en de valse profeet)

• Succession Arrangements: de zeven schalen (15-22)
  (beschrijf de verduistering van het koninkrijk van het beest, de vernietiging van de hoer, de verzameling van arenden over het lijk van Jeruzalem en de vergadering van de kerk in het koninkrijk)

Wie was het Beest?

Hier is het verstand, dat wijsheid heeft: De 7 koppen zijn 7 bergen, waarop de vrouw gezeten is. Ook zijn het 7 koningen: 5 ervan zijn gevallen, een is er nog en de andere is nog niet gekomen, en wanneer hij komt, moet hij korte tijd blijven. En ook het beest dat was en niet is, is zelf ook een 8ste, maar het is uit de 7 en het vaart ten verderve.

Volgens Kenneth Gentry verwijst een 8ste (zonder definitief artikel) niet naar een individu, maar naar de herleving van het Keizerrijk zelf onder iemand die oorspronkelijk buiten de specifiek genoemde 7 koningen staat. Het Romeinse Keizerrijk herrijst uit haar ruïnes: Vespasianus

1. Julius Caesar 49-44 B.C.
2. Augustus Caesar 31B.C.-A.D.14
3. Tiberius Caesar A.D. 14-37
4. Gaius Caesar A.D. 37-41
5. Claudius Caesar A.D. 41-54
6. Nero Caesar A.D. 54-68

Dus Nero was de zesde heerser die de naam Caesar droeg. Dus wie was die regeerde, toen Johannes dit schreef? Keizer Nero! Het "Beest" van Openbaring was derhalve een symbool voor Nero in het bijzonder en het Romeinse Rijk in het algemeen.

Johannes zegt dat van de zevende koning dat "hij is nog niet gekomen. maar wanneer hij komt, moet hij een tijdje blijven" (Opb. 17:10)

De eerste heerser na Nero's zelfmoord in de zomer van A.D. 68 was Galba, die slechts 7 maanden regeerde: van Juni 68 tot Januari A.D. 69. Vgl. "en klein poosje uit Opb 17

Het nummer van het Beest volgt Joodse spelling van de naam van Nero.

Het belang van de juiste datum van Openbaring

Wanneer we vroege datum van Openbaring aannemen, doet zich een interessant resultaat voor aan de verklaarder. De meeste van de oordeel-visies (hoofdstuk 4-19) kunnen gemakkelijk toegepast worden op het historisch tumult, dat kort nadat Johannes geschreven had tot een uitbarsting kwam. De vervulling van de meerderheid van zijn profetieën zouden dan van toepassing zijn op het eerste begin van het christendom, i.p.v. zijn conclusie. Vervat in Openbaring zijn dan profetische toespelingen op de eerste Romeinse vervolgen van het christendom (A.D.64-86), de Joodse Oorlog met Rome (A.D. 67-70), de dood van de eerste vervolger van het christendom (Nero Caesar, 68), de Romeinse Burgeroorlogen (A.D. 68-69), en de verwoesting van Jeruzalem en de tempel (A.D. 70).

Als dat het geval is, dan kan de vervulling van veel van de profetieën in Openbaring voorwerp zijn van historisch documentatie. Vervolgens, het boek zou dan intens relevant zijn voor de lijdende kerken tot wie Johannes zich adresseert. (Opb. 1:4,11; 2-3; 22:16). Het eerste doel van Openbaring zou dan zijn om het jonge christendom te stalen tegen de verdrukking waarin het was terecht gekomen (Opb. 1:9; 2:10,22; 3:10; 6:9-11). Bovendien, zou Johannes ook aan de eerste christenen en aan ons de geestelijke en historische betekenis uitleggen van de verwoesting van Jeruzalem en de tempel en de neergang van het Judaïsme. Zulk een voorbereiding van de christenen uit de eerste eeuw zou van een immens praktisch en geestelijk belang zijn.

Verdedigers van een vroege datum:

Jay A. Adams; F.F. Bruce; R. Bultmann; A. Edersheim; J.A. Fitzmeyer; R.M. Grant; D.Hill; J.B. Lightfoot; C.F.D. Moule; J.A.T. Robinson; P. Schaff; Oilton S.Terry; C.C. Torrey; C. Vander Waal

Verdedigers van een late datum, zoals Guthrie, citeren vrijwel uitsluitend van de volgende kerkvaders:

Irenaeus van Lyon (A.D. 130-202) welke vol is interpretatie moeilijkheden
Clemens van ALexandrië (A.D. 150-215) dubbelzinnig
Origenes (A.D. 185-254) Dubbelzinning
Victorinus van Pettau gest. A.D. 304) bevat onwaarschijnlijk acties
Eusebius van Caesarea (260-340) intern tegenstrijdig
Hieronymus 340-420 schijnt beide tradities als te verwarren een en dezelfde

Tegenover deze vroege getuigen staan de: Muratorian Canon; Epiphanius; Syrische schrijvers; Arethas; Papias; Herder van Hermas; Tertullianus

-De "Valse Profeet" symboliseerde de Joodse religieuze leiders

-De "Hoer" symboliseerde het afvallige Jeruzalem, dat opgehouden had Stad Gods te zijn.

-De "eerste opstanding" is een Geestelijke opstanding; onze rechtvaardiging en wedergeboorte in Christus.

-De "duizend jaar" van Openbaring 20 is symbolisch voor een groot aantal jaren - meest waarschijnlijk menige duizenden.

Interpretatie van symbolen uit Openbaring

Het Beest; was een symbool voor Nero in het bijzonder en het Romeinse Rijk in het algemeen.
Het getal 666; verwijst omgezet in Hebreeuws naar Neron Kesar.
De valse profeet; symboliseerde 't Joodse religieuze leiderschap.
De Hoer; symboliseerde het afvallige Jeruzalem (ex Civitate Dei).
Het Millennium; het Koninkrijk van Christus dat Hij vestigde bij zijn eerste Komst.
De Eerste opstanding; is een geestelijke opstanding: onze rechtvaardiging en regeneratie in Christus (vgl Joh 5:24-29).
De grote afval; vond nog in de eerste eeuw plaats.
De grote verdrukking; vond plaats tijdens de Val van Israël. Het zal niet herhaald worden en is dus geen toekomstige gebeurtenis.
Antichrist; refereert niet per se aan een toekomstige Führer. Johannes gebruikte de term om de wijdverspreide afval van de Christelijke gemeente voor de Val van Jeruzalem te beschrijven.

Hermeneutiek: Hoe moeten wij profetie lezen?

In plaats van te proberen de bijbel te doen passen in een vooraf gemaakt patroon, moeten we de reeds aanwezige patronen op het spoor zien te komen. We moeten toestaan dat de Bijbel zijn eigen structuur vanuit de tekst zelf doet opkomen. We moeten raken met het Bijbelse vocabulair en wijzen van uitdrukkingen, en ons eigen denken zien te vormen in termen van Schriftelijke categorien

Het oude debat tussen letterlijke en symbolische interpretaties doet niet ter zake, daar alle uitleggers letterlijk zijn in sommige punten én symbolisch op andere punten.

Wij kunnen de Bijbel derhalve niet werkelijk (letterlijk) verstaan tenzij wij oog hebben voor zijn literaire stijlen. De werkelijke vraag is daarom of onze uitleg bijbels is dan wel speculatief!

Veel in de Bijbel is geschreven in symbolen. Een behulpzame manier om dit te verstaan is misschien het spreken over deze symbolen als een verzameling patronen en associaties.(vgl. Joh 4:10). Dat wil zeggen dat de Bijbelse symboliek geen code is, een puzzel om op te lossen. De symboliek van de bijbel is niet gestructureerd in een platte dit-is-dat stijl. Het is eerder bedoeld om visueel/beeldend gelezen te worden, met als doel een respons te wekken in ons verstand en in ons hart

Basisregels:

1. Lees visueel; probeer een voorstelling te maken van wat de bijbel zegt (try to picture it)
2. Lees Bijbels; speculeer niet of wordt niet abstract, maar geef zorgvuldig acht op wat de bijbel zelf zegt over zijn eigen symbolen
3. Lees het Verhaal; probeer erover te denken hoe elk element in de bijbel bijdraagt aan zijn boodschap van redding als een geheel

Een duizend jaar

Volgens de visie van Kenneth L. Gentry over Openbaring 20:4-6 in zijn boek Navigating the Book of Revelation (1999). 

Openbaring 20:4 is structureel gezien het antwoord op het gebed van Openbaring 6:9-11, waar in vers 9 vergelijkbare woorden worden gebruikt: En toen het Lam het vijfde ​zegel​ geopend had, zag ik onder het ​altaar​ de zielen van hen die geslacht waren omwille van het Woord van God, en omwille van het getuigenis dat zij hadden. Zij roepen uit om wraak {ekdikeis} op degenen die in het Land zijn (tes ges). Openbaring is de vervulling van de belofte die hen werd gegeven, dat zij oordeel over hun vijanden zouden uitspreken. Naar de wereld gesproken leken zij de strijd verloren te hebben, maar naar de hemel gesproken kreeg Johannes te zien dat ze levend waren en ‘enthroned with Christ’.  Dit zijn de gezegenden die dood zijn in Openbaring 14:3 Zalig zijn de doden die in de Heere sterven. De zielen bij het altaar wordt gezegd dat ze nog een korte tijd moeten rusten, totdat ook het aantal van hun mededienstknechten en hun broeders, die evenals zij gedood zouden worden, volledig zou zijn geworden.

Met het oog op het komen van Christus in oordeel in AD 70, lijkt Johannes volgens Gentry te zeggen dat deze martelaren gerechtvaardigd (vindicated) zullen worden binnen de belofte van de tijdspanne van een korte tijd (chronon mikron). Dus hun tot leven komen, als een vervulling van de belofte aan hen gegeven, blijkt een beeld te zijn voor hun vindication in de dood van hun opponenten in AD 70.
Vergelijk ook was Jesjoea zegt in de context van Mattheüs 24:13 [to those who will caught up in the war that leads tot he temple’s destruction): Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden. Vervolgens zullen de consequenties van hun rechtvaardiging een enorme tijd overspannen: wel duizend jaar.

De gebeurtenissen die zich tijdens de Joodse oorlog voordeden (van AD 67-70), met name de verwoesting van de tempel, vertegenwoordigen "hun beloning" (Openbaring 11:18, cp. 18:20, 19:1-3), zoals hun vijanden vernietigd en hun langdurige, triomferende heerschappij in alle ernst begint.

Dit betekent dus wel, dat zij die op de troon zitten 'in het millennium' geen levende christenen zijn noch van alle eeuwen. Zij zijn de gemartelden uit de eerste eeuw. Want dit is volgens Gentry Johannes punt: “Keep the faith! Withstand your oppressors! You will be greatly awarded in heaven even if you die!”

Dit is ook hoe Johannes zichzelf in zijn boek introduceert: Ik, Johannes, die ook uw broeder ben en deelgenoot in de verdrukking en in het Koninkrijk en in de volharding van ​Jezus​ ​Christus. (1:9).
Op dezelfde wijze gelooft Gentry dat ‘de andere doden’ in vers 5 terugverwijst naar ‘de rest’ [hoi lopoi] uit Openbaring 19:21 oftewel degenen die zich verbonden hadden met het beest (Nero) en zijn valse profeet (de Joods hogepriesterlijke aristocratie). Die beiden werden direct in de vuurpoel gegooid. Maar deze rest werden gedood door het zwaard uit de mond van de Ruiter op het paard. Johannes punt nogmaals: de getrouwe martelaren, die ook zullen sterven, zullen leven in glorie en overwinning en hemelse rechtvaardiging, terwijl hun vervolgers sterven in schande.

De vermeende twee groepen die Augustinus in deze verzen las, zijn volgens Gentry in werkelijkheid slechts een: overleden martelaren die het beest niet aanbaden. Dit baseert hij op de exegese van het Grieks ‘kai hoitines’, waarin hoitines ook een nadere ‘explicatie’ kan zijn van wat volgt: in dit geval dat de tweede groep analeptisch terugverwijst naar de eerste. Net zoals Johannes dit elders in Openbaring doet. (vgl. 1:12; 11:8l 12:13 en 19:2). Bovendien ontdekte hij later, dat overleden zielen op de troon op speciale omstandigheden waren gedood. Onthoofding impliceert nl. een vorm van bekende doodstraf in het Romeinse rijk (vgl. Mattheüs. 14:10).