Hoe zullen wij dan leven?De Twee-verdiepingen filosofie van de moderne filosofie Behalve de invloed van de bedelingenleer, moet ook gewezen worden op de gevolgen van de periode van de Verlichting en zijn rationalisme op onze cultuur in het algemeen en op fundamentalisten in het bijzonder, met hun hermeneutiek van de letterlijke vervulling van alle profetieën. Francis Schaeffer De schijnzekerheid ontmaskerd In de eerste geschriften van Francis Schaeffer, lezen we over het universum dat volgens de moderne filosofie in twee verdiepingen opgebouwd is. De onderste verdieping is die van de rede en de wetenschap volgens de methodiek van oorzaken en voorspelbare gevolgen, dat is Immanuel Kant's gebied van de zgn. verschijnselen. Deze kijk op het universum leidt noodzakelijk tot wanhoop, omdat waar deze visie dominant is, de mens gezien wordt als niet meer dan een tand van een wiel in een weide onpersoonlijke machine. Om de pessimistische implicaties van deze benedenverdieping-kijk te ontwijken hebben de humanisten een luik bedacht: een correlatieve bovendieping, waarin de menselijke vrijheid verondersteld wordt: geloof, gevoel, emotie, persoonlijkheid, religie, niet-cognietive werkelijkheid; dat is Kant's noumenale gebied. Het wordt verondersteld zin te geven aan het bestaan van de mens, doch slechts niet-cognitieve ("irrationele") zingeving, welke in de onderverdieping zonder betekenis is. Door deze kunstmatige verdeling, waartussen geen rationele verbinding bestaat, verkeerd de mens volgens Schaeffer in een monumentale crisis. Hoewel dat niet uit zijn voetnoten blijkt, is het een feit dat Schaeffer de kern van dit idee ontleent heeft aan Cornelius van Til, zijn professor apologetiek aan het Westminster Theologisch Seminary in Philadelphia.) Van Til bewees zijn hele loopbaan door dat alle niet-christelijke filosofie vanaf de Grieken tot op vandaag dualistisch is: een oorlog tussen het totaal rationele en het totaal irrationele. Dat komt omdat de niet-christen van alles wil geloven, behalve de God van de Bijbel, die ter gehoorzamen van de wet van zijn verbond alle mensen verantwoordelijk houdt, op straffe van eeuwig oordeel. Zij geven de voorkeur aan het leven in een incoherent dualistisch universum van eigen makelij i.p.v. God's universum, afhankelijk van Zijn genade. De Twee-Verdiepingen van Orthodox Christendom Het Nieuwe Testament leert dat er twee rijken van bestaan zijn in deze wereld: het eeuwige en het tijdelijke. Beide zijn verdeeld: leven vs. dood. Vergelijk John 3:36. Degene die Jezus verwerpt als heer en heiland is reeds dood. Hij zal geen leven zien, noch in deze wereld, noch in de volgende. Deze twee rijken - tijd en eeuwigheid - worden verbonden door de soevereine God van de Bijbel, die alle dingen geschapen heeft. Het is Jezus Christus, als God de Schepper, die alle dingen samenbindt. (Col 1:15-20). Dus het koninkrijk van God omvat de hele schepping. Het is de enige bron van eenheid. De beide rijken zijn verenigd onder God's verbond. Mensen nemen deel in dit verenigde koninkrijk of als verbond-houders of als verbond-brekers. De hemel is met de aarde verbonden door God's wet, dat is waarom Jezus Zijn discipilen leerde bidden: "Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiedde in de hemel als op de aarde". De progressieve manifestatie van het Koninkrijk van God op aarde -"Uw koninkrijk kome"- wordt gezien in de progressieve onderwerping van de wereld in termen van God's geopenbaarde wet: "Uw wil geschiedde." Dus de link tussen hemel en aarde is trouw aan God's verbond (door Jezus Christus, bekrachtigd door de Heilige Geest). De link tussen hel en aarde is rebellie tegen God's verbond. Deze verbonds en derhalve legale link tussen hemel en aarde wordt nu expliciet ontkend door het moderne fundamentalisme, doordat zij de continuïteit ontkent van de autoriteit van God's wet. Het fundamentalisme wordt dus met hetzelfde dilemma geconfronteerd als de humanisten: een radicale breuk tussen de boven- en de onderverdieping De Twee-verdiepingen van het Fundamentalisme De onderverdieping van het fundamentalisme is de wereld van: werk, economie, beroepstraining, kunst, instituties, autoriteit en macht: de seculiere wereld. Dit rijk wordt geregeerd, niet in termen van de Bijbel, maar in termen van een veronderstelde universele "neutrale reden" en natuurlijke wet (de 13e eeuwse wereldvisie van Thomas Aquino en de middeleeuwse scholastieke filosofen). De Bijbel wordt verondersteld niet direct over dit rijk te spreken volgens de zowel de fundamentalisten ("We zijn onder genade, niet de wet") als de seculiere humanisten ("Dit is een pluralistische samenleving") Dus, er is geen theologische of juridische basis voor christenen om te claimen dat zij het recht hebben om unieke Bijbelse principes voor de sociale orde uiteen te zetten. Dit betekent dat heersers niet als christen te identificeren moeten zijn in hun sociale en politieke levensopvatting. Christenen worden toegestaan te stemmen en hun burgerlijke autoriteit uit te oefenen indien zij ophouden expliciet bijbels te zijn in hun oriëntatie. Deze visie op de wereld leidt onvermijdelijk tot een pessimisme m.b.t. de huidige kerk en zijn aards toekomst, doordat het beweert dat christenen altijd onder de tafel van de humanisten zit, waarvan het kruimels eet die daar bij tijde vanaf vallen. Dit in tegenstelling tot vrouw uit Mattheüs 15:25-28. Doordat het moderne fundamentalisme in dit opzicht de Bijbelse wereldvisie omkeert, bevordert het een wanhoop vergelijkbaar met die van de humanisten met zijn benedenverdieping van wetenschap en technologie. Het vernietigt de vrijheid onder God. Om aan deze inherente wanhoop te ontkomen, hebben de fundamentalisten hun eigen versie van het humanistische ontsnappingsluik gemaakt: een bovenverdieping universum: de wereld van geloof, verwachting, en hoop: het hemelse rijk. Het is een hoop in de hemel, een wereld boven en voorbij deze wereld van christelijke machteloosheid en nederlaag. M.b.t. deze wereld, is er een voorlopige ontsnapping: de christelijke familie en de kerk. M.a.w. christenen soelaas in de tijd die hen rest na een werkdag en in de weekenden. Deze wereld van tijdelijke rust en recreatie - een rijk van exclusieve individuele genezing- doet en kan de Staat of maatschappij in het algemeen niet genezen. Gods genezing is beperkt tot individuele zielen, families en kerken. Dit wordt zelfs als vanzelfsprekend aangenomen. Deze scheiding in verdieping blijkt ook in een zin als "full time christelijke arbeid", waarin de wereld van het geloof waar pastors en zendelingen werken geplaatst wordt tegenover de wereld waar de rest van ons werkt. Dit onderscheid lijkt veel op dat van het Rooms-katholicisme, welke een onderscheid maakt tussen de seculiere geestelijkheid (parochie priesters) en de reguliere geestelijkheid (monniken en nonnen). De gemiddelde fundamentalist zal geschokt zijn als hij ontdekt dat hij denkt zoals een Rooms katholiek denkt. Hij zal het waarschijnlijk ontkennen, maar hij moet zo denken, omdat hij de Rooms-katholieke (scholastieke) doctrine van de wet heeft geadopteerd: "natuurlijke wet" voor de benedenverdieping, en Gods openbaring voor de bovenverdieping. Fundamentalisten geloven dat christenen niet verondersteld worden veel tijd, geld en moeite te wijden aan het transformeren van de "seculiere wereld". Wij worden verzekerd dat het niet getransformeerd kan worden, volgens de Bijbelse profetie, totdat Jezus na de Opname komt om Zijn Eén Wereld Staat op te zetten met het hoofdkwartier in Jeruzalem. Alles wat de christenen vandaag doen om een betere wereld te bouwen, zal verwoest worden tijdens de 7 jarige periode van verdrukking. De historische hoofdvraag voor degenen die leven voor de verdrukking wordt niet beantwoord, nl.: "Wat is de basis van ons optimisme m.b.t. de toekomst op de lange termijn van onze aardse pogingen?" De resultaten, zouden ze moeten zeggen indien ze de moed hadden dit in het publiek ter discussie te brengen, zullen opgaan in de grote verdrukking na de opname. Om hun pessimisme te verbergen blijven ze in optimistische taal wijzen op het glorierijke tijdperk van het millennium, zonder er op te wijzen, dat de 7 jaar daaraan voorafgaand de resultaten van de prediking van het evangelie gedurende de gehele Gemeente-bedeling zullen vernietigen. Immers, elke christen zal verwijderd zijn van de aarde tijdens de Opname. Dit is een zelf-bewuste pessimistische kijk op de toekomst van de kerk, en het heeft geresulteerd in culturele verlamming. Dispensationalisten zeggen dat christenen in principe impotent zijn om dingen in de benedenverdieping te veranderen, en de poging om dat te doen zal een verspilling zijn van ons schaars kapitaal, met name tijd. Vanwege deze houding tegenover sociale verandering hebben degenen die in de benedenverdieping pogen te blijven, de niet-christenen, weinig redenen gehad om christenen erg serieus te nemen. Gedurende het merendeel van deze eeuw hebben christenen zich cultureel gezien zelfbewust teruggetrokken.
Richard Dawkins, Meet Francis Schaeffer: Or, Irrational Rationalism Francis Schaeffer, 25 jaar later door Jos de Keijzer, apologeet |