U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

Het verbond in 5 punten

Vragen: Wat precies is een verbond? En hoe werkt het vandaag?En wat heeft dit te maken met dominion of een 'judicial rule' in de geschiedenis.

Definitie van het Verbond

Voor meer dan vier eeuwen, heeft een Calvinistische theoloog een duidelijke, beknopt en een bijbels ondersteunde definitie gepresenteerd van wat dit verbond is. Het werd meer een soort mantra:

"We geloven in Gods verbond". Wat is dit verbond?

"Een persoonlijke-legale band". Hoe wordt het in de realiteit toegepast?

"Verbondsmatig". Wat zijn z'n unieke kenmerken?

"Verbondsmatig". Hoe zijn ze verschillend van elke andere wettelijke verbintenis?

"God legt het op". Maar hoe?

"Sovereign" Wat bedoel je, sovereign?

"Tulip". En van hier kon de Calvinist de discussie van het verbond omtwijken en terugverwijzen nar de familiare 5 punten van predestinatie, waarvan hij de tekstuele meester is. Er zijn er nog maat weing die de  traditional tripartite classification device of "covenant of grace", "covenant of works", and "covenant redemption" wilen verdedigen.. Maar wat is het verbond ? In een korte definitie: een goddelijk gecrëerde verbintenis!

Vergelijk de suzereiniteitsverdragen: Hittite (16e-13e eeuw) Assyrisch (8-7e eeuw)

Een suzerein was een koning die zijn verbondsverdrag op hun onderkoning, een vazal legde:

  1. De inleiding: verklaarde wie de suzerein was als ook zijn grote macht

  2. De Historische Proloog

  3. Stipulaties (Specifieke condities van een overeenkomst)

  4. Zegen en vloek

  5. Successie Arrangementen: de opsomming van getuigen

  6. Opslagruimte: arrangement: waar het verbondsdocument werd bewaard

Een samenhangende presentatie van de vijf aspecten van het verbond

Deuteronomium wordt gebruikt als het Verbondsmodel daar het de meest systematische presentatie in de Schrift is. Het is voor het verbond wat Romeinen is voor de dogmatiek (Deut. 4:13).

Volgens Ray Sutton is het verbond het mechanisme voor heerschappij en succes. Immers Mozes zei: "Therefore keep the words of this covenant, and do them, that you may prosper in all you do." Deut. 29:9. Als we werkelijk de Bijbel geloven, dan is het verbond de sleutel tot het dagelijkse leven op elk niveau.

Daarbij is van groot belang, de (her)ontdekking en misschien veel meer de toepassing van de structuur van het verbond (zowel oude als het nieuwe), zoals die reeds in het boek Deuteronomium besloten ligt.

Het vijf-punt model van het bijbelse verbond, zoals geformuleerd door R. Sutton ziet er als volgt uit:

  • Transcendentie/Presentie   Deut. 1:1-3  God is soeverein

  • Hiërarchie    /Autoriteit      Deut. 1:6-49 Gods delegeert gezag

  • Ethiek        /Dominion        Deut. 5-26   Gods wetten

  • Sancties      /Oordeel         Deut. 27-30  zelf veroordelende eed

  • Successie     /Erfenis           Deut. 31-34  gebaseerd op Gods verbond

1. Transcendentie/Presentie  Deut. 1:1-5  God is soeverein

Alle verbonden beginnen met een verklaring van heerschappij, door GOD op drie manieren van de mens te onderscheiden: schepping, verlossing en openbaring

Het begint altijd door te wijzen naar Gods transcendentie: "om boven uit te stijgen"; het was meer dan een contract. De belangrijkste uitspraak van de heerlijkschappij in deze paragraaf luidt: "Mozes sprak tot de kinderen van Israël overeenkomstig alles wat de Heer hem als geboden aan hen had gegeven" (1: 3). Het verbond verklaart Gods heerschappij door Gods woord te onderscheiden van dat van Mozes. Ware transcendentie ligt in dit onderscheid van essentie. Tegelijkertijd leidt de juiste visie op transcendentie tot immanentie: God is aanwezig, hij is persoonlijk. 

2. Hierarchie/Autoriteit Deut. 1:6-4:49 Gods delegeert gezag

Bijbelse hiërarchie is het representatieve principe.

De hoofden van de stammen enz. vertegenwoordigden het gezag van de Heer: het Woord van God. Hen afwijzen is het oordeel van God verwerpen. Deze gezaghebbende structuur is echter geen volledige top-down bureaucratie. Er zijn verantwoordingsprincipes voor iedereen. Elke persoon is verantwoordelijk om zich aan iemand te onderwerpen. Tegelijkertijd is deze onderwerping niet absoluut. God creëert een beroepingssysteem om meningsverschillen te behandelen. Dit deel beschrijft ook de relatie tussen Gods gezagsstructuur en de voortgang (geschiedenis) van Zijn volk. De wereld keert zich naar de reactie van de mens op Gods bemiddelde systeem van oordeel gemanifesteerd in Zijn aangewezen autoriteiten. Geschiedenis is de uitwerking van dit verlossende programma. Als Gods volk in opstand komt, worden zij door de wereld geoordeeld. Als ze zich onderwerpen, doet de verbondsgemeenschap een oordeel over de wereld en bekeert ze. De geschiedenis is verbondsmatig. Gebeurtenissen zijn niet willekeurig, ze zijn ook niet losgekoppeld van wat er in het verbond gebeurt. Alles komt overeen met Gods verlossende doeleinden. 

3. Ethiek/Dominion            Deut. 5-26   Gods wetten van trouw

Er is een ethische oorzaak-gevolg relatie. Dingen gebeuren niet mechanisch, manipulatief of magisch. Je aan het Verbond houden, leidt tot zegen. Het Verbond verbreken resulteert in vervloekingen Vervulling van gerechtigheid is de ethische kern van het verbond. Deze sectie vat de tien geboden samen en breidt deze uit tot "bepalingen" . Deze ethische relatie is niet alleen vanuit een externe naleving. God verwacht goede motivaties (geloof), normen en situationele toepassingen. 

4. Sancties/Oordeel           Deut. 27-30  zelf veroordelende eed

Sancties waren positief en negatief: zegeningen en vervloekingen. Het beschrijft hoe het verbond eigenlijk werd bekrachtigd door een heilige gelofte, een eed. Het ging gepaard met een symbool genaamd besnijdenis (Gen 17). Het was een zelf-vervloeking: een vloek over zichzelf uitspreken, mocht hij zich er niet aan houden. Toen iemand een verbond sloot met de Heer, verbond hij zichzelf tot de dood. 

5. Successie/Erfenis            Deut. 31-34  gebaseerd op Gods verbond

Na ratificatie moeten de echte erfgenamen worden bevestigd. Trouw aan dit verbond leidde tot overerving. Normaal gesproken worden deze legitimatie-verhalen in 3 fasen geplaatst. Ten eerste worden de erfgenamen bevestigd door verbondsvernieuwing, het opleggen van handen tijdens een maaltijd. Ten tweede, de erfgenamen worden bevestigd wanneer zij hun erfenis in bezit nemen door gehoorzaamheid aan het verbond. Ten derde moeten de toekomstige erfgenamen de nalatenschap ondersteunen door discipelschap van de volgende generatie.

Een storing in de bevestiging leidt tot discontinuïteit. Ten eerste, als het verbond wordt ontkend, of niet bevestigd, is er geen successie van het historische verleden. Ten tweede leidt het niet gehoorzamen tot een nederlaag. Ten derde, toegeeflijkheid naar de toekomst verklaart het verlies van erfenis in de volgende generatie.

Kortom: de soevereiniteit van God over de geschiedenis, maar Zijn immanentie in de geschiedenis; de hiërarchische autoriteit van God over Zijn schepping, met aangewezen menselijke vertegenwoordigers over andere mensen; de wet van God; de dubbele sancties van het verbond, vastgesteld door een eed: zegen en vloek; en verbondsopvolging: erfenis of onterving in tijd en eeuwigheid.

In termen van modern management

1. Wie heeft hier de leiding?
2. Aan wie rapporteer ik?
3. Wat zijn de regels?
4. Wat krijg ik voor gehoorzaam of ongehoorzaam zijn?
5. Heeft deze outfit een toekomst? 

Het nieuwe verbond

I have come to believe it is the model for how the Christian is to live and evangelize society. But how does the covenant work in society? See part 2!

Tijdens het laatste avondmaal, terwijl hij de beker nam, zei Jezus: "Deze beker die voor u wordt uitgestort, is het nieuwe verbond in mijn bloed" (Lukas 22:20).

De beker vertegenwoordigde vaak overerving. Ps. 16: 5 "De Heer is het deel van mijn erfenis en mijn beker"

Wat was dit nieuwe verbond waarnaar Christus verwees? Matteüs geeft een indicatie door het feit, dat hij zijn verslag van het evangelie gestructureerd heeft volgens het Deuteronomisch verbond, aangezien hij zijn boek in 5 delen rond Jezus 5 verhandelingen of preken ordent. Aan het einde van elk ervan herhaalt het de zin: "Het geschiedde toen Jezus deze woorden had beëindigd" (7: 8; 11: 1; 13:53; 19: 1; 26: 1). Dit impliceert dat het Nieuwe Verbond niet geheel nieuw van structuur en inhoud is. Het bouwt voort op het Oude Verbond en maakt het Nieuwe eenvoudig een opknapbeurt van het Oude.

Ray Sutton gelooft dat dit het model is, hoe de christen moet leven en in de maatschappij te evangeliseren. Hoe dit verbond werkt in de samenleving, vertelt hij in deel 2.

Een Verbonds rechtsgeding

Voor nu wil ik me concentreren op een negatieve kant van getuige zijn, dat vrijwel onbekend of verwaarloosd is. Een verklaring afleggen kan ook een rechtszaak of proces leiden. Heerschappij uitoefenen in een heidense samenleving is soms frustrerend. Een van de grootste zorgen is het 'slechte volk' ... die de zichtbare regering van Christus in de weg staat ​​(Hebreeën 2: 8). Hoe moeten ze worden aangepakt? Omdat het bijbelse verbond christenen dwingt volgens de wet te leven, mogen ze geen geweld gebruiken, behalve in het geval van zelfverdediging en een wettelijk verklaarde oorlog door burgerlijke magistraten. Hebben ze daarom alleen maar wat sommige christelijke activisten "een glimlach en" God houdt van jou "noemen?

Nee. De Bijbel specificeert een speciaal soort rechtszaak die bij God kan worden aangespannen tegen de goddelozen die een verbond sluiten (een zaak die voor een rechtbank wordt gebracht voor een regeling). Dit concept wordt consequent gebruikt door de profeten, veel van hun boeken zijn gestructureerd volgens het Deuteronomium-verbond. Vergelijk het boek van Hosea, de profeet van het verbond als een model.

Transcendentie: 1: 1-11 Jehovah is redding. Interpretatie gaat vooraf aan feiten.

Hiërarchie: 2: 1-3: 5 een intermediair oordeelsysteem

Ethiek: 4: 1-7: 16 een specifieke lijst van overtredingen tegen Gods wet

Sancties: 8: 1-9: 17 straf en vergelding

Continuïteit: 10: 1-14: 9 verbond-houders en verbond-verbrekers 

Met een verbondsprocedure worden alle punten van het verbond gericht op beschuldigingen tegen wetteloze verbond-verbrekers en vijanden van de kerk, waarbij Gods sancties tegen hen worden uitgesproken. God vernietigt de goddelozen op twee manieren: door bekering of vernietiging. Dus een verbondsprocedure is niet "liefdeloos". Maar het is de bijbelse methode om heerschappij uit te oefenen, wanneer de oppositie wordt overwonnen! Het grootste wapen in de oppositie is misschien dat het verbond zelf een rechtszaak voor God is geworden. Het moet worden gezien als zowel een gebed tot God als een verklaring aan de corrupte samenleving.

Bijbelse profeten waren Gods vervolgingsadvocaten (officieren van Gods hof). God bracht hen voor Israël met zijn zaak tegen het volk. God had zijn wet op de Berg Sinaï, en Hij had hen onder een verbond geplaatst. Gehoorzaamheid aan Gods verbond brengt externe, zichtbare zegeningen, die Hij beloofd had (Deut. 28: 1-14), terwijl ongehoorzaamheid uiterlijke, zichtbare verwensingen teweegbrengt (Deut. 28: 15-68). De lijst met vervloekingen is veel langer dan de lijst met zegeningen. God wilde dat ze wisten hoe ernstig hij het gehoorzaamheid aan zijn wet neemt: eeuwig serieus!

Vier Verbonds-instituties

Persoonlijk

De sleutel bouwsteen van de samenleving is het individu. Daarom is een ware christelijke bekering van de massa een voorwaarde voor reconstructie. Alleen de wedergeborenen zijn "zelf-geregeerde" personen. Alleen zij hebben Gods Geest en zijn in staat, volgens Gary DeMar, om zichzelf en anderen te regeren. Niet-christenen kunnen zichzelf niet regeren en moeten daarom van een regering onder Gods wet worden buiten gesloten

Familie (en onderwijs)

De familie wordt de "eerst regerende institutie" (van meer dan één persoon) genoemd, en de "oefengrond voor toekomstige leiders". Ouders behoren de directe en uiteindelijke verantwoordelijk voor de educatie van hun kinderen op zich te nemen. Staatsscholen worden gezien als een flagrant antibijbels binnendringen van de ouderlijke sfeer, en in zekere mate dat van de institutionele kerk. DeMar stelt dat het product van onderwijs" een compleet ontwikkelde Bijbelse wereldvisie behoort te zijn, waar geheel het leven gezien wordt door de verbeterende lenzen van de wereld van God."[1] Welke sfeer zal de scholen besturen? Rushdoony  wijst op de aanvaardbaarheid van scholen die opereren in een bepaalde connectie met de institutionele kerk, hoewel het gezin de verantwoordelijkheid houdt: "De christelijke school is een manifestatie van de zichtbare kerk, en tegelijkertijd, een uitbreiding van het huis."[2]

De institutionele Kerk

Reconstructionisten ontkennen heftig dat zij de controle over de samenleving door de kerk verdedigen, daar de kerk een van de vele sferen is. Zij beweren dat kritici hun positie verkeer voorstellen als zijnde een van "ecclesiocratie" (theonomisten gebruiken dit woord om te spreken over de regering door de zichtbare kerk) i.p.v. hun ware positie vóór "theocratie" (regering van God door universele kerkleden die de verscheidene sferen besturen volgens Gods wet). Het algemene sociale patroon van decentralisatie volgend, wordt de kerk hoofdzakelijk gezien als een plaatselijke eenheid. De zichtbare kerk dient rijkelijk begiftigd te worden met de tienden en vrijwillige offers. Financiering is belangrijk met het oog op de toegevoegde verantwoordelijkheden van educatie en welzijn van de waarlijk behoeftigen, zoals weduwen - functies die momenteel door de civiele overheid worden waargenomen.

De rechtmatige functies van de institutionele kerk bevatten:

  1. Het weerhouden van mensen van zonde door het prediken van het Woord van God;

  2. het beschermen van leden van leerstellige dwalingen;

  3. het doen gewaarworden van de noodzaak voor berouw;

  4. het excommuniceren van niet berouwvolle zondaren en het uitoefenen van andere vormen van gemeentetucht;

  5. het uitleveren van burgerlijke overtreders (in dit geval niet berouwvolle zondaars) aan de staat;

  6. het oplossen van geschillen tussen leden; en

  7. het voorzien van verschillende vormen van welzijn, en zo de schadelijke rol van de staat drastisch te reduceren.

In de woorden van David Chilton is "de Kerk de door God aangestelde minister van genade," onderscheiden van de staat, welke "door God staangeld is als de minister van recht.

 

Cookie-beleid

Deze site maakt gebruik van cookies om informatie op uw computer op te slaan.

Gaat u akkoord?